Gdyby każdy był taki sam, nikt nikomu nie byłby potrzebny
ks. J. Twardowski

Integrować oznacza łączyć w całość, jednoczyć, dopełniać.

Integracja uczniów pełnosprawnych i niepełnosprawnych jest takim działaniem, które dąży do tego, by społeczeństwo, w którym żyjemy zachowało szacunek dla każdego człowieka. Pozytywnie wpływa na rozwój dzieci: dzieci pełnosprawne uczą się wrażliwości i odpowiedzialności, natomiast dzieci niepełnosprawne nabierają pewności siebie i pokonują bariery  w kontaktach z rówieśnikami.

Integracja jako nowa forma edukacji, jest ciągle otwartym wyzwaniem dla nauczycieli, dzieci i ich rodziców. Musimy wszyscy pamiętać, że każda istota ludzka jest na swój sposób utalentowana i niepowtarzalna, a udziałem wszystkich jest to samo człowieczeństwo.

Nadrzędnym celem integracji jest zapewnienie każdemu uczniowi warunków niezbędnych do jego rozwoju, przygotowanie do życia w społeczeństwie. Realizacja programu zapewnia pełny rozwój ucznia, ze szczególnym wyróżnieniem tych jego cech, które przygotowują go do pełnienia w przyszłości różnych ról społecznych. Celem oddziaływań jest w szczególności możliwie pełne przygotowanie ucznia do realizacji zadań życia codziennego, podejmowanie ról społecznych w środowisku lokalnym oraz usprawnienie najmniej zaburzonych funkcji psycho-fizycznych, a także kompensowanie i korygowanie odchyleń, eliminowanie (w miarę możliwości) przyczyn lub przejawu zaburzeń. 

Integracja oznacza danie szansy przebywania, zabawy, uczenia się i wychowania wszystkim dzieciom, zarówno pełnosprawnym jak i niepełnosprawnym.

Sama idea integracji w pedagogice wywodzi się z nurtu humanistycznego przeświadczenia o prawie wszystkich dzieci do edukacji. Prawo to gwarantuje Konstytucja RP i ratyfikowana przez nasze państwo Konwencja Praw Dziecka. Podstawowym sposobem realizowania idei integracji w edukacji jest tworzenie klas integracyjnych w szkołach masowych. Klasa integracyjna jest formą edukacji stworzoną w celu włączenia dzieci niepełnosprawnych w społeczność dzieci pełnosprawnych, a tym samym rozwinięcia między tymi dziećmi pozytywnych więzi emocjonalno-społecznych.

INTEGRACJA

• Uczy w naturalny sposób tolerancji, wrażliwości, otwartości, wyrozumiałości, serdeczności
• Uczy wzajemnej akceptacji w oparciu o życzliwe odnoszenie się do innych
• Uczy radości z dawania
• Pozwala zdobywać doświadczenie, że w szkole liczy się nie tylko wiedza, ale i serce
• Łagodzi obyczaje, dzieci są mniej agresywne; uczą się mądrze sobie pomagać
• Pozwala pozbywać się egoizmu, uczy rozumieć innych
• Powoduje zanik niezdrowej rywalizacji na rzecz współdziałania

Zalety integracji:

• Mała liczba uczniów w klasie, innowacyjne metody realizowania zadań dydaktyczno- wychowawczych, bogactwo i różnorodność pomocy dydaktycznych.
• Nauczyciel akceptuje dziecko niepełnosprawne nie jako specjalne, ale jako obarczone większymi trudnościami rozwojowymi. Przydziela mu zadania na równi ze zdrowymi, włącza we wszystkie zajęcia bez szkody dla zdrowia, stosuje te same nagrody i kary, przyznaje mu role, udziela pomocy specjalistycznej, wspiera je zachętą i wiarą, zauważa jego zdolności i osiągnięcia.
• Dzieci niepełnosprawne uczą się społecznego sposobu bycia, identyfikują się z grupami normalnymi i mają świadomość przynależności do społeczeństwa. Unikają lęku , jaki wywołuje przejście z przestrzeni chronionej do twardej rzeczywistości. Są przygotowane do radzenia sobie w świecie urządzonym przez ludzi zdrowych.
• Integracja pozytywnie wpływa na dzieci zdrowe, które akceptują specyfikę i odmienność upośledzonych kolegów, pozbywają się strachu i obcości przed dziećmi chorymi.
• Poprawia sprawność ruchową dzieci niepełnosprawnych, poszerza zainteresowania, rozwija mowę, wyobraźnię.